نازک شده‌ام این روزها. آدمی شده‌ام که با تلنگری اشکش در می‌آید.
.
پ.ن. یک زمانی بود یک جایی بود اسمش بود گوگل ریدر! مثل بچه آدم می‌رفتیم غرمان را می‌زدیم و بر می‌گشتیم پی زندگی‌مان! بعد یک چیزی شد که اسمش بود گوگل پلاس! که هر بار خواستیم یک نوتی، غری، چیزی بنویسیم نوت‌دونی‌ش باز نمی‌شد!
.
پ.ن. این زنجه موره را در بیات شیراز بخوانید در ضمن!
.
تک مضراب:
ای فسانه فسانه فسانه
ای خدنگ تو را من نشانه
ای علاج دل، ای داروی درد
همره گریه‌های شبانه
با من سوخته در چه کاری
دشت از گل شده هفت رنگه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر