یادم می آید دوم راهنمایی که بودم، سیزده آبان سر صف مطلبی خواندم از سروش نوجوان. مدرسه مان بزرگ بود. از هر پایه هفت کلاس داشت و هر کلاس چهل نفری جمعیت داشت. مطلب هم این طور شروع می شد که این همه روز مادر و پرستار و معلم داریم، حالا یک روز هم روز دانش آموز باشد. این همه کادو برای که و که می گیریم حالا یک بار هم برای دانش آموز بگیریم... هر یک جمله ای که می خواندم کل 800 و خرده ای دانش آموز توی حیاط سوت و کف و جیغ می زدند. معلم ها هم آن طرف حیاط روی نیمکت نشسته بودند و خلاصه جو یک کمی هم رو کم کنی معلم ها بود که بله این همه روز معلم،  تحویلتان می گیریم، یک 13 آبان داریم  که  آن هم خودمان باید خودمان را تحویل بگیریم. قسمت دوم مقاله اما این طور بود که حالا خودمانیم چقدر با دانش آموزهای آن سال ها فرق داریم؟ چقدر هدف هایمان با آن ها فرق دارد. طبیعی ست که کسی برای آن قسمت ها دست نزد و هورا نکشید. من هم وقتی این مطلب را انتخاب کرده بودم به تکه ی دومش توجهی نکردم. قبل از مراسم هم که داشتم برای مسئول برنامه می خواندمش اصلا نگذاشت به تکه ی دوم برسم و گفت خوبه بخونش! همه مان می خواستیم چیزی باشد که اول صبحی بچه ها را سرحال بیاورد و از آن طرف هم به ناظم ها نشان دهیم که کلاسمان خیلی هم خوب بلد است مراسم صبحگاهی اجرا کند. اما از همان روز این تکه ی دوم مطلب کوچک توی سروش نوجوان رفت توی ذهنم و مشغول خودش کرد که واقعا یعنی ما چقدر با دانش آموزهای آن روزها فرق داریم؟ یک جورهایی اصلا این اذیتم می کرد که یعنی ما الان چه کار مهمی داریم می کنیم که روز دانش آموز را به خودمان تبریک می گوییم. اینکه اصلا کسی آن روزِ دوم راهنمایی از خودش پرسید که ما چه فرقی کرده ایم و من چرا اصلا آن مطلب را انتخاب کرده ام؟ حتی گاهی وقت ها نگران این بودم که نکند کسی بیاید خرِ مرا بچسبد که تو که این مطلب را انتخاب کرده ای قصد و غرضت چه بوده اصلا؟

امسال 13 آبان درگیری های ذهن و دل و وجدانم آرام گرفت راستش را بخواهید. فهمیدم دانش آموزهای این روزها هم پایش بیفتد فرقی با آن هایی که 13 آبان به خاطرشان 13 آبان شد ندارند. الان دیگر یاد آن مطلب سروش نوجوان اذیتم نمی کند. نگران این نیستم که کسی بگوید آن مطلب را فقط برای دست زدن بچه ها انتخاب کرده بودم! اصلا می دانید می خواهم نویسنده اش را پیدا کنم بگویم  به خاطر حرفش از تمامِ ما دانش آموزهای آن سال ها و این سال ها که دستِ کم گرفته بودشان عذرخواهی کند! بله!