یعنی ما اگه تصمیم می گرفتیم تو خونه هم باشیم نمی شد چون با همون اولین حرکت های ملت و حمله های دوستان و اینا! یک عدد اشک آور ناقابل تو حیاط خونه ما زدند و دیگه ما هم مجبور شدیم! بریم بیرون! دیگه از اون به بعد یه کم من مامان رو جمع می کردم یه کم مامان منو جمع می کرد بس که دوتامون بی اعصاب بودیم! دیگه بقیه ماجرا مثل همونایی بود که بقیه هم گفتن! غیر از اینکه یه جا یه لباس شخصی با باتوم اومد تو پارک سر حافظ (بوستان ریاضیات) و شروع کرد یکیوزدن. یعنی از قبل داشت می زد یارو دوید طرف پارک اینم دوید دنبالش! بعد یه لحظه به خودش اومد دید مقادیری خس و خا شا ک دارن نگاش می کنن تا به خودش بیاد ملت ریختن سرش. درسته که ما البته با خشونت مخالفیم اما شدیدا حال داد لامصب! بچه پررو فک کرد ما اینجا هویجیم!

.

دختر خاله ی بزرگ داماد هم بالاخره لباس دار شد! بزن اون کف مرتبو!