.

هیجان داره. داره کاراش رو انجام می‌ده. به نظرش همه چی رو رواله، یا حداقل من اینطوری فکر می‌کنم. یهو به این و اون ایمیل می‌زنه که ببینیمتون. منو هم cc می کنه که در جریان باشم. من خلی علی‌السویه جواب می‌دم ایمیل‌ها رو. هیچ بهانه‌ای ندارم که نرم کسی رو نبینم، حتی خوشحال هم می‌شم! اما یه کم که می‌گذره می‌بینم دلشوره ته دلم نمی‌ذاره برم کسی رو ببینم. انگار فکر کنم کارای دیگه‌ای دارم که انجام بدم. دارم؟ لابد.