فکر می کنم خودم رو آماده کردم یا حداقل دیگه عادت کردم. اما توقعات آدم‌ها همچنان منو متعجب می کنه! این‌جور مواقع فقط می‌تونم بگم کاش خودم از آدم ها توقع نداشته باشم.
.
پ.ن. راضی‌م از اینکه در بعضی موارد حداقل به تخمم هم نیست!
پ.ن.2. همه چی رو دور تنده! من بعضا استرسی می‌شم. در کل راضی‌م از مسیر. کاش زودتر اما این همه مه کنار برن و من ببینم اون‌طرف جاده چیه!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر