گریس نمی توانست توضیح بدهد یا حتی کاملا درک کند که آن چه احساس می کرد حسادت نبود، خشم بود. خشمش به این خاطر نبود که نمی توانست آن طور خرید کند یا لباس بپوشد بلکه به این دلیل بود که از دخترها انتظار می رفت چنین صفاتی داشته باشند. در واقع مردها یا به عبارتی مردم، همه ی مردم، تصور می کردند دخترها باید چنین صفاتی داشته باشند: خوشگل، عزیزدردانه، ننر، خودخواه و تهی مغز. یک دختر می بایست دارای یک چنین خصوصیتی می بود تا عاشقش می شدند، آخرسر هم این دختر خودش مادر می شد و با سوزو گداز زندگیش را وقف بچه هایش می کرد. او اگرچه دیگر خودخواه نبود اما هم چنان تهی مغز باقی می ماند. تا آخر عمرش.

اشتیاق- آلیس مونرو