این روزها که می گذرند بعضا آن قدر نا امید می شم که.... اما ادامه می دم. می دونم همه ی همه ی اینا می گذره و اتفاق های خوب هم بالاخره میان. می دونم که می تونم تمام اون چیزهایی که می خوام و بسازم. می دونم که من موفق می شم. گیرم الان تو لاک تنهایی خودم گیر کرده باشم.
کلی چیز نوشتم این روزا. شاید گذاشتمشون اینجا. اما الان دوس دارم لیریکس “دم را غنیمت شمار” رو بذارم و بله حالشو می بریم!
I woke up this morning
Totally alone-boring
I poured out some coffee
And i had a smoke
I looked outside the window,
I saw people walking around
But not talking to each other
So i was like...
Where am i living?
I put on my shoes
I walked down the street
I was walking down the avenue
And i was dancing
La-la-la...
La-la-la carpe diem
La-la-la...
Why don't we seize the day?
Living in a dream is a place
Really wanna do my thing
Anytime, anywhere i please
Anyday, allday, monday, friday,
Sunlight, moonlight
Your way, my way
Get a job, get a dog
Run away, hide away
There's something about
The people in this town
I'm la-la-la-la-la
I'm laughing
Why i'm dancing
La-la-la...
La-la-la capre diem
La-la-la...
Why don't we seize the day?
Sing a long and la-la-la...
Sing a long and la-la-la...
Sing a long and la-la-la...
Sing a long and la-la-la...
Sing a long and la-la-la...
Sing a long and la-la-la...
Why don't we seize the day?
پ.ن. رو آینه ی اتاقم نوشتم، من یه تصمیمی گرفتم و حالا وقتی کم می آرم به اون هدف نگاه می کنم، نگاه می کنم و حتی وقتی ناراحت هم بشم می دونم که دارم حرکت می کنم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر